Aardige Review over Robots
Het eerste half uur van Robots is energiek, inventief, speels en creatief. Maar daarna zakt de film als een pudding in en zit je naar een standaard script te kijken dat noch kan boeien of verwonderen. De stemmen van de karakters zijn niet slecht, maar het is opvallend hoe weinig de bekende namen de getekende figuren tot bloei weten te brengen. Sinds Ice Age is dit een verbetering op technisch gebied, maar qua verhaal komt Blue Sky nog steeds niet in de buurt van Pixar en Dreamworks.
Rodney Copperbottom is de zoon van een afwasser die zelf ooit muzikant wilde worden. Als Rodney uitvinden leuk blijkt te vinden en de grote uitvinder en fabrikant Bigweld een oproep doet om met goede ideeën bij hem te komen, vertrekt hij naar de grote stad. Maar Bigweld blijkt ondertussen vervangen door een bijna gewetenloze directeur Ratchet en is er een plan om alle oude robots op te ruimen.
De wereld van Robots is er een die een mix lijkt tussen het industriële tijdperk en de jaren vijftig en zestig. Het uitzicht is groots, de kleuren helder. De steden en dorpen waar de robots wonen zijn heel herkenbaar en overzichtelijk. Veel metaal, schroeven en olie. De humor is fris en de grappen snel. Maar het verhaal houdt geen pas met alle vondsten. Na een uur is de vaart er uit en en is het heel duidelijk welke kant het op gaat. Aan de andere kant zijn veel dingen weer onduidelijk: welk meisje gaat er uiteindelijk met de hoofdfiguur vandoor.
Ergerlijk is ook de bijrol van Robin Williams als een getikte robot met ADHD. Zijn rol is onduidelijk en eigenlijk volstrekt overbodig waardoor de grappen als los zand in elkaar zitten. Zelf de grote baas Bigweld en Ratchet zwalken door de film heen zonder duidelijk doel of vooropgezet plan. Op een gegeven moment gebeurt alles maar en rol het balletje naar een climax die als een verademing komt: eindelijk afgelopen.
Deze week werd bekend gemaakt dat er een Robots 2 gaat komen. Hopelijk concentreert de maker van het tweede deel zich meer op het verhaal en minder op al die leuke kleine vondsten.
Rodney Copperbottom is de zoon van een afwasser die zelf ooit muzikant wilde worden. Als Rodney uitvinden leuk blijkt te vinden en de grote uitvinder en fabrikant Bigweld een oproep doet om met goede ideeën bij hem te komen, vertrekt hij naar de grote stad. Maar Bigweld blijkt ondertussen vervangen door een bijna gewetenloze directeur Ratchet en is er een plan om alle oude robots op te ruimen.
De wereld van Robots is er een die een mix lijkt tussen het industriële tijdperk en de jaren vijftig en zestig. Het uitzicht is groots, de kleuren helder. De steden en dorpen waar de robots wonen zijn heel herkenbaar en overzichtelijk. Veel metaal, schroeven en olie. De humor is fris en de grappen snel. Maar het verhaal houdt geen pas met alle vondsten. Na een uur is de vaart er uit en en is het heel duidelijk welke kant het op gaat. Aan de andere kant zijn veel dingen weer onduidelijk: welk meisje gaat er uiteindelijk met de hoofdfiguur vandoor.
Ergerlijk is ook de bijrol van Robin Williams als een getikte robot met ADHD. Zijn rol is onduidelijk en eigenlijk volstrekt overbodig waardoor de grappen als los zand in elkaar zitten. Zelf de grote baas Bigweld en Ratchet zwalken door de film heen zonder duidelijk doel of vooropgezet plan. Op een gegeven moment gebeurt alles maar en rol het balletje naar een climax die als een verademing komt: eindelijk afgelopen.
Deze week werd bekend gemaakt dat er een Robots 2 gaat komen. Hopelijk concentreert de maker van het tweede deel zich meer op het verhaal en minder op al die leuke kleine vondsten.
posted by R-win.net at Thursday, March 24, 2005
0 Comments:
Post a Comment
<< Home